ارائۀ یک روش نوین برای ارزیابی ریسک خشکسالی استان فارس با تلفیق داده های ماهانۀ بارندگی ماهوارۀ trmm و داده های شاخص پوشش گیاهی ndvi سنجندۀ terra/modis

این پژوهش با هدف تهیۀ نقشۀ خطر خشکسالی استان فارس با ترکیب روش شاخص خشکسالی هواشناسی spi و روش آنومالی ndvi انجام گرفته است. ابتدا به‎کمک داده های ماهانۀ بارندگی از 44 ایستگاه استان فارس طی دورۀ آماری 2008-2000، شاخص خشکسالی spi فصل رشد گیاهان محاسبه شد. سپس نقشه­های spi را با استفاده از روش کریجینگ معمولی تهیه شده و در پنج کلاس از نظر شدت خشکسالی (در هر سال) قرار گرفتند. پس از اعتبارسنجی داده­های ماهواره trmm، نقشۀ spi فصل رشد گیاهان در هر سال به‎دست آمد. نتایج پژوهش بیانگر انطباق قابل قبول نقشه­های spi داده­های زمینی و spi مبتنی بر داده­های trmm است. در مرحلۀ بعد، نقشه های آنومالی شاخص ndvi فصل رشد گیاهان با استفاده از لایه های ndvi سنجندۀ modis در دورۀ نُه‎ساله تهیه شد و در پنج کلاس شدت خشکسالی (در هرسال) طبقه­بندی شدند. نقشۀ فراوانی خشکسالی از روی نقشه های باینری سالانه (بودن یا نبودن خشکسالی) استخراج شده است. از ترکیب وزنی خطی نقشه­های احتمال وقوع خشکسالی دو روش شاخص spi و آنومالی ndvi، نقشۀ ریسک خشکسالی به‎دست آمد. براساس این نقشه، تقریباً بیشتر استان فارس مستعد خشکسالی بوده و خشکسالی با شدت­های مختلف را در دورۀ آماری مذکور تجربه کرده است.